| has gloss | pol: Sonata wiolonczelowa g-moll op. 65 - sonata skomponowana na fortepian i wiolonczelę przez Fryderyka Chopina w 1846. Utwór ten ukazał się jako opus 65 i było ostatnim, jakie wyszło za życia Chopina (każde kolejne nazywane jest opusem pośmiertnym (op. posth). Prawykonanie miało miejsce 16 lutego 1848 w Sali Pleyela. Brali w nim udział Chopin oraz Franchomme. Sonata jest jednym z niewielu utworów kameralnych stworzonych przez kompozytora. Dzieło to pobudziło twórcę do rozbudowy swojej twórczości kameralnej, której efektem była m. in. nigdy nie ukończona sonata na skrzypce i fortepian, której plany nie wyszły poza jedną stronę papieru nutowego i która nie jest powszechnie uznawana "pełnowartościową" w jego twórczości. Został on stworzony z myślą o przyjacielu Chopina, któym był francuski wiolonczelista i kompozytor Auguste Franchomme. Większość dzieł Chopina poświęconych na fortepian oraz inny instrument powstało w jego młodości, na ten czas przypadała właśnie przyjaźń z wieloma muzykami. |